Ślimaki w diecie człowieka nie odgrywają wielkiej roli, traktowane są jako przysmak, szczególnie we Francji. W niektórych regionach objęte są ochroną oraz wyznaczone zostały terminu ich legalnego zbioru. Prawidłowa hodowla ślimaków jadalnych polega na kilku prostych zasadach oraz zbilansowanej diecie.
Jadalne ślimaki lądowe są roślinożercami. Wg badań na 320 gatunków przebadanych zjadają one aż 86%.
W gospodarce człowieka, ślimak traktowany jest jako uciążliwy szkodnik upraw, żeruje głównie na roślinach miękkich takich jak sałata, mniszek lekarski, łopian, ale spotkać go można także przy pokrzywie lub roślinach z kolcami, takich jak ostrożeń lub oset. Ślimaki nadżerają także materiały papierowe, w ich układach pokarmowych można znaleźć mikroflorę mającą zdolność do rozkładu celulozy.
Ślimaki w naturze pobierają pokarm rano i wieczorem podczas rosy. W ciepłych i wilgotnych warunkach żerują także w ciągu dnia. Ze względu na zmiennocieplność ich żer jest uzależniony od temperatury oraz od wilgotności. Ze względu na coraz większe zainteresowanie konsumpcją winniczka i zmniejszenie w niektórych obszarach jego populacji, uznano je za gatunek zagrożony i wprowadzono ograniczenia lub zakazy w zbieraniu ślimaków.
W Polsce gatunkiem hodowlanym jest winniczek (Helix pomatia), ślimak duży szary (Helix aspersa maxima), ślimak szary mały (Helix aspersa aspersa) oraz Achatina (Achatina fulica).
W warunkach hodowlanych ślimak przechodzi przez wszystkie stadia cyklu życiowego (hibernacja, rozród, wylęg, wychów). Ślimaki hodowane są na fermach, gdzie mają dostęp do roślinności, która służy za schronienie przed słońcem, daje wilgoć oraz dostarcza witaminy i mikroelementy.
Pokarm dla ślimaków w parko-wybiegach jest zbilansowany w postaci gotowych mieszanek, a składają się na nie białka, węglowodany, włókno oraz sole mineralne, jest to tzw. Starter. Bardzo ważne dla ślimaków w każdym etapie życia są związki mineralne, szczególnie wapń, fosfor, sód oraz magnez. Młode ślimaki lęgną się z muszlą, która rośnie wraz z nimi. Do jej budowy, ślimak musi mieć zapewnione od 10% do 38% składników mineralnych. Badania donoszą, że tucz ślimaka najlepiej odbywa się, gdy w paszach obecna jest kreda pastewna (27,5%) oraz odklejona mączka kostna (6%).
Opracowanie: Agata Żmuda
Na podstawie:
Łysak A., 2015. Żywienie ślimaków jadalnych. (W:) Żywienie zwierząt i paszoznawstwo. Podstawy szczegółowego żywienia zwierząt. (red. Jamroz D.) Warszawa. 2: 548-553.
Na stan zakwaszenia gleb, w dużym stopniu ma wpływ działalność człowieka. Powinniśmy wziąć za to zjawisko odpowiedzialność i przyczynić się do przywrócenia odpowiedniego pH gleb, z których korzystamy. Program rekultywacyjnego wapnowania gleb, ma za zadanie podnieść w krótkim odstępie czasu odczyn gleb, najbardziej narażonych na ograniczenie swoich funkcji, czyli gleb o odczynie niższym niż 4,8.
Rzadko zadajemy sobie to pytanie. A warto! Wiedza w pigułce tylko u nas. Tomek krótko opowiada o tym dlaczego większość gleb w Polsce ma kwaśny odczyn, i o tym jak nasza działalność wpływa na tą sytuację. Zapraszamy.
Czemu wapnowanie to podstawowy zabieg? Pomijanie jego to wielki błąd- najważniejsze fakty w 3min. opowiada Ania. Dlaczego wapnowanie to podstawa żyzności gleby, utrzymania wilgoci, przyswajania nawozów mineralnych, top 2 wielkości plonów? Nie pomiń tego odcinka!