Siarka jako makroelement drugiego rzędu powinna być uwzględniana w bilansie nawozowym oraz w badaniu gleb na zasobność składników pokarmowych przynajmniej raz na 4 lata. Stwierdzono, iż 1 kg siarki w niedoborze ogranicza wykorzystanie azotu około 9 – 15 kg, wówczas najczęściej przechodzi do wód gruntowych i zanieczyszcza je. Rzepak ozimy należy do roślin szczególnie wrażliwych na niedobór siarki w glebie, jego zapotrzebowanie jest ponad trzykrotnie wyższe jak zbóż.
Jednostkowe pobranie siarki przez rzepak ozimy wynosi około 15 – 20 kg S/t. . Badania 367 próbek glebowych na zawartość siarki wykonane przez Okręgową Stację Chemiczno-Rolniczą w Białymstoku w latach 2013-2014 wykazały, że 44% próbki charakteryzują się bardzo niską a 25% niską zawartością siarki. Szacuje się, że aktualnie około 70% gleb w Polsce wykazuje niedobory siarki przyswajalnej co przekłada się na niższe plonowanie, gorszą jakość i większą podatność na choroby wszystkich roślin uprawianych w Polsce, a nie tylko tzw. siarkolubnych.
Deficyt siarki u rzepaku powoduje zaburzenia gospodarki składnikami mineralnymi polegające na zwiększonej ich koncentracji w liściach i łodygach w stosunku do właściwie nawożonych roślin. Dotyczy to w szczególności azotu, ale zwiększa się także koncentracja fosforu, potasu, wapnia i magnezu. Oznacza to, że roślina pobrała składniki mineralne i mogłaby pobrać ich jeszcze więcej, lecz nie wykorzysta je do budowy plonu, wrócą one z resztkami pożniwnymi do gleby. Niedobory siarki można uzupełnić poprzez dolistną aplikację roztworu siarczanu magnezu w fazie tworzenia pąków kwiatowych. Jeśli stwierdzimy niedobory siarki jesienią po wschodach, możemy je korygować krystalicznym siarczanem wapnia (Siartech S) wysiewając siewnikiem jesienią lub wiosną na suche rośliny. Wielkość dawki siarczanu wapnia zależy od zasobności siarki w glebie oraz wysokości oczekiwanego/budowanego plonu nasion.
Zwiększenie dawki azotu, kiedy siarka jest w niedoborze powoduje zawsze jasnozielone zabarwienie małych sztywnych liści oraz zmniejszenie tempa wzrostu i rozwoju roślin rzepaku. Wysokie dawki azotu mogą nasilać objawy niedoboru siarki powodując skrócenie łodyg, antocyjanowe zabarwienie liści a także wykształcanie krótkich kwiatostanów z nielicznymi pąkami kwiatowymi.
Z badań wynika, że najwyższe plony nasion rzepaku uzyskuje się przy pełnym pokryciu zapotrzebowania na siarkę w miarę zwiększającego się nawożenia azotowego, wówczas wzrasta masa tysiąca nasion. Nawożenie 160 kg N/ha jeszcze zwiększyło zawartość tłuszczu w nasionach a przy 200 kg N/ha nie odnotowano istotnego wzrostu.
Nawożenie rzepaku ozimego siarką nie chroni go przed infekcją chorób grzybowych ale istotnie ogranicza. Na plantacjach dobrze zaopatrzonych w siarkę odnotowuje się mniejsze porażenie przez mączniaka rzekomego, suchą zgniliznę kapustnych, mączniaka prawdziwego, czerń krzyżowych, jasna plamistość liści. Zazwyczaj rzepak dobrze zaopatrzony w siarkę i chroniony fungicydami był mniej porażany przez choroby grzybowe, jak plantacje chronione tyko fungicydami. Zwiększenie dawki azotu powodowało wzrost infekcji chorób rzepaku ozimego.
Na rynku nawozów można zauważyć różne produkty, ważna jest cena czystego składnika nawozu. Na rynku pojawiły się nawozy azotowo-siarkowe, lecz zawartość siarki jest podana w takiej ilości, aby ułatwić roślinie „konsumpcję” aplikowanego azotu, zaś niedobory glebowe pozostają. Dość uniwersalnym nawozem wapniowo-siarkowym jest Siartech S, który można stosować nawet pogłównie w okresie jesiennym lub wiosennym (wapnowanie korekcyjne) dostarczając rzepakowi przyswajalnego wapnia i siarki. Należy pamiętać aby nawóz siarkowy, składający się z jonów SO4 stosować na początku wegetacji, ponieważ jest rozpuszczalny w wodzie i łatwo przemieszcza się w głąb gleby.
opracowanie: dr inż. Witold Rzepiński
Na stan zakwaszenia gleb, w dużym stopniu ma wpływ działalność człowieka. Powinniśmy wziąć za to zjawisko odpowiedzialność i przyczynić się do przywrócenia odpowiedniego pH gleb, z których korzystamy. Program rekultywacyjnego wapnowania gleb, ma za zadanie podnieść w krótkim odstępie czasu odczyn gleb, najbardziej narażonych na ograniczenie swoich funkcji, czyli gleb o odczynie niższym niż 4,8.
Rzadko zadajemy sobie to pytanie. A warto! Wiedza w pigułce tylko u nas. Tomek krótko opowiada o tym dlaczego większość gleb w Polsce ma kwaśny odczyn, i o tym jak nasza działalność wpływa na tą sytuację. Zapraszamy.
Czemu wapnowanie to podstawowy zabieg? Pomijanie jego to wielki błąd- najważniejsze fakty w 3min. opowiada Ania. Dlaczego wapnowanie to podstawa żyzności gleby, utrzymania wilgoci, przyswajania nawozów mineralnych, top 2 wielkości plonów? Nie pomiń tego odcinka!