Gleby lekkie, to gleby które najczęściej występują w Polsce (w 60%), najliczniej występują w województwie podlaskim, pomorskim, łódzkim oraz warmińsko-mazurskim. Sprawiają dużo trudności w uprawie, ponieważ są mniej żyzne, mocno przepuszczają wodę, mają mniej składników pokarmowych oraz bardzo niski odczyn.
Gleby lekkie składają się w większości z piasku, z niewielką ilością gliny i próchnicy. Rośliny na takich glebach słabiej rosną, ponieważ brak im dostatecznej ilości wody oraz składników pokarmowych. Gleby lekkie to najczęściej piaski luźne, piaski słabo gliniaste, piaski gliniaste lekkie oraz mocne. Należą do V i VI klasy bonitacyjnej klasyfikacji gruntów ornych.
Aby utrzymać w jak najlepszej kondycji glebę lekką, należy pamiętać o stałym dostarczaniu do niej materii organicznej, z której tworzy się próchnica, można do tego wykorzystać nawozy naturalne, które także dostarczają składniki pokarmowe. Źródłem próchnicy mogą być również uprawiane rośliny poplonowe np. gorczyca biała, facelia czy wyka siewna.
Gleby lekkie źle znoszą przesuszenie, dlatego tak ważne jest chronienie gleb przed utratą wody. W celu wapnowania nie należy stosować tlenków wapnia lub magnezu, aby dodatkowo ich nie przesuszać. Ze względu na małą ilość koloidów glebowych narażone są na zwiększone wymywanie składników pokarmowych, co skutkuje także obniżaniem się pH, dlatego tak ważne jest regularne wapnowanie. Do odkwaszania gleb lekkich najlepiej nadają się wapna nawozowe węglanowe, o delikatniejszym działaniu niż tlenki. Należy także pamiętać o uzupełnianiu magnezu np. wapnem dolomitowym. Dawki należy dobrać wg kategorii agronomicznej gleby oraz pH.
[wptb id=1087]
Najbardziej efektywne jest podzielenie dawek, tak aby zastosować nie więcej niż połowę dawki i powtarzać zabieg co 2-3 lata. Dawki podane w tabeli, są dawkami czystego tlenku wapnia, które należy przeliczyć na masę nawozu. Najbardziej optymalnym okresem na stosowanie nawozów wapniowych jest okres pożniwny, czyli wapnowanie na ściernisko. Przy uprawie gleb lekkich należy pamiętać o odpowiednim dobieraniu uprawek – unikać głębokiej orki zimowej, a po zbiorach pamiętać o szybkim podoraniu lub talerzowaniu ścierniska.
Opracowanie: Agata Żmuda
Na podstawie:
Filipek T., Fotyma M., Lipiński W. 2006. Stan, przyczyny i skutki zakwaszenia gleb ornych w Polsce. Zakład żywienia i nawożenia IUNG. Piławy. 2:7-38.
Grzebisz W., Szczepaniak W., Diatta J.B., 2012. ABC wapnowania gleb uprawnych, Poznań.
Hołubowicz-Kliza G. 2006. Wapnowanie gleb w Polsce. Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa. Państwowy Instytut Badawczy. Puławy
Na stan zakwaszenia gleb, w dużym stopniu ma wpływ działalność człowieka. Powinniśmy wziąć za to zjawisko odpowiedzialność i przyczynić się do przywrócenia odpowiedniego pH gleb, z których korzystamy. Program rekultywacyjnego wapnowania gleb, ma za zadanie podnieść w krótkim odstępie czasu odczyn gleb, najbardziej narażonych na ograniczenie swoich funkcji, czyli gleb o odczynie niższym niż 4,8.
Rzadko zadajemy sobie to pytanie. A warto! Wiedza w pigułce tylko u nas. Tomek krótko opowiada o tym dlaczego większość gleb w Polsce ma kwaśny odczyn, i o tym jak nasza działalność wpływa na tą sytuację. Zapraszamy.
Czemu wapnowanie to podstawowy zabieg? Pomijanie jego to wielki błąd- najważniejsze fakty w 3min. opowiada Ania. Dlaczego wapnowanie to podstawa żyzności gleby, utrzymania wilgoci, przyswajania nawozów mineralnych, top 2 wielkości plonów? Nie pomiń tego odcinka!